Την κρίση που περνά η Βρετανία ίσως να μην την έχει ξαναβιώσει στη μακραίωνη ιστορία της.
Τέτοια πολιτική κρίση η Βρετανία έχει να ζήσει εδώ και πολλά χρόνια. Είναι όμως η πρώτη φορά που τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας αντιμετωπίζουν προβλήματα ηγεσίας.
Οι Συντηρητικοί ζουν όσο ποτέ τον εσωτερικό εμφύλιο που μαίνεται στο κόμμα εδώ και σαράντα χρόνια γύρω από την Ευρώπη. Μόνο που τώρα έχουν σκορπίζει χάος και στη χώρα.
Οι Εργατικοί προσπαθούν με μανία να ανατρέψουν τον δικό τους ηγέτη, κατηγορώντας τον ότι δεν έκανε αρκετά στην εκστρατεία για την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ.
Και μπορεί ο ηγέτης των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, να μην είναι ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της ΕΕ, παρ’όλα αυτά, ήταν ο μόνος ηγέτης μεγάλου κόμματος στην Αγγλία, του οποίου η εκστρατεία του στρεφόταν γύρω από τα θετικά της παραμονής στην ΕΕ, εν αντιθέσει με την ‘εκστρατεία φόβου’ των Συντηρητικών.
172 βουλευτές του Εργατικού κόμματος υπερψήφισαν την πρόταση μομφής κατά του Κόρμπιν, ωστόσο ο ίδιος τονίζει ότι δεν παραιτείται. Ο Κόρμπιν μπορεί να ανατραπεί -σύμφωνα με το καταστατικό του κόμματος- μόνο αν βρεθεί νέος υποψήφιος με την στήριξη 50 βουλευτών. Οι βουλευτές του τώρα φαίνεται να στηρίζουν την άλλοτε στενή συνεργάτιδα του Κόρμπιν, Άντζελα Ίγκλ, ώστε να ανατρέψουν τον καρεκλο-μανή, όπως τον χαρακτηρίζουν, ηγέτη τους.
Ο Κόρμπιν όμως δεν είναι καθόλου καρεκλο-μανής. Εξελέγη τον Οκτώβρη με 60% από τη βάση του κόμματος. Οι βουλευτές που «επαναστατούν» και εξελέγησαν το Μάη του 2015, όταν το κόμμα έχασε τις εκλογές, ανήκουν στο κίνημα «New Labour», που χαρακτηρίζεται ως νεοφιλελεύθερο.
Αυτό ακριβώς το κίνημα καταψήφισε η βάση του κόμματος τον Οκτώβρη. Η βάση απέρριψε τη νεοφιλελεύθερη στροφή του κόμματος που αγνοεί τις εργατικές περιοχές της χώρας εδώ και 20 χρόνια, από την εποχή του Τόνι Μπλέρ.
Η ανατροπή του Κόρμπιν φαντάζει δύσκολη, αφού νέος αρχηγός του κόμματος θα εκλεγεί εν νέου από τη βάση του κόμματος, η οποία ακόμη στηρίζει ένθερμα τον Κόρμπιν.
Τυχόν ανατροπή του Κόρμπιν όμως θα οδηγήσει πολύ κόσμο της εργατικής τάξης στο δήθεν «αντισυστημικό», αλλά σίγουρα ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο, UKIP του Νάιτζελ Φάρατζ.
Το αντάρτικο των βουλευτών επίσης συμπίπτει χρονικά με την δημοσίευση της Έκθεσης Τσίλκοτ (“The Chilcot Enquiry”) την επόμενη εβδομάδα, για το ρόλο της Βρετανίας στον Πόλεμο στο Ιράκ και αναμένεται να καταδικάσει την απόφαση της Βρετανίας να συμμετάσχει στον πόλεμο. Πάρα πολλοί από τους βουλευτές που τώρα “επαναστατούν” είτε βρίσκονταν στην κυβέρνηση, είτε στήριξαν με την ψήφο τους την εισβολή στο Ιράκ…
Και όλα αυτά ενώ η χώρα έχει βυθιστεί σε έναν ατέλειωτο κύκλο αστάθειας, οικονομικής και γεωπολιτικής. Τη στιγμή που οι Συντηρητικοί ψάχνουν να βρουν τη νέα τους ταυτότητα, οι Εργατικοί θα μπορούσαν συσπειρωμένοι να τους αντιμετωπίσουν.
Αποφάσισαν όμως να μην το κάνουν.
το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στο HashMag.gr στις 30 Ιουνίου 2016 με τίτλο “Υπάρχουν και χειρότερα…”
Ο Γιώργος Νέγκας είναι Έλληνας δημοσιογράφος, που ζει κι εργάζεται μόνιμα στο Λονδίνο από το 2014.
Είναι λέκτορας τηλεοπτικής και ψηφιακής δημοσιογραφίας στα μεταπτυχιακά προγράμματα του επιιφανούς City, University of London και δημοσιογράφος με το τηλεοπτικό τμήμα του διεθνούς πρακτορείου ειδήσεων Associated Press.
Έχει εμφανιστεί ως σχολιαστής στην ΕΡΤ, στον Alpha και το One Channel.
Στο παρελθόν, έχει εργαστεί στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters, στην ΕΡT, στο BBC, και στα βρετανικά ITV και Press Association.